Wat een indrukken!

Hi allemaal,

De titel zegt het al, wat een indrukken en ervaringen hebben we afgelopen week opgedaan! Ik vind het gewoon bijna lastig waar ik moet beginnen en wat ik wel en niet op moet schrijven. Ik begin wel gewoon bij waar ik in mijn vorige blog gebleven was.

De dag na de safari konden we eindelijk een beetje uitslapen en bijkomen. We zijn 's middags naar CoCoBay gegaan, een hotel waar Janaka (de organisator van de projecten) eigenaar van was. Hier mogen wij gratis naar binnen om gebruik te maken van het zwembad en strand! Net een sterrenoord.

Afgelopen maandag begonnen we met de eerste projectweek. In deze week hebben aan twee projecten gewerkt: het Sambodhi home en het fysiotherapie project. Sambodhi home is een huis waar mensen wonen met een beperking, verstandelijk of lichamelijk. We hebben deze week de bewoners leren kennen. We tekenen met ze, spelen met ze in de tuin en we zijn bezig met het beschilderen van een muur met de tekst: “Welcome to Sambodhi home”. Ik vond het heftig om te zien hoe deze mensen daar leven. Het huis en de mensen zien er armoedig uit. Het stinkt en het is niet hygiënisch. Tijdens de tsunami in 2004 is Sambodhi home ernstig is getroffen waarbij veertig mensen zijn omgekomen. Een deel van het huis is "opgeknapt", maar bij het oude deel is de schade nog erg zichtbaar. Ik heb het idee dat ze hier de "zwakkere" bewoners uit het huis dumpen. Erg mensonterend.

Bij het fysiotherapie project wilde Janaka dat we fysiotherapie gingen geven, maar wij hebben duidelijk aangegeven dat we hier niet voor bevoegd waren. Gelukkig begreep hij dit. In plaats van fysiotherapie hebben wij wel al ergotherapiebehandelingen gegeven! Dit vond ik super leuk om te doen, omdat je ziet dat de mensen je werk waarderen en dat ons werk ook echt effect heeft. Nooit gedacht dat we hier deze kans zouden kunnen krijgen.

Naast deze twee projecten waar we deze week mee aan begonnen zijn, hebben we ook een ochtend mogen meekijken bij een open hersenoperatie, waarbij een vrouw geopereerd werd aan een hersentumor. Heel bijzonder om mee te maken, aangezien mijn vader dit ook heeft moeten doorstaan. Het was hoe dan ook bijzonder, omdat we in Nederland nooit zo’n kans zouden kunnen krijgen! Je trekt gewoon een operatiepakje aan en ineens sta je in een operatiekamer. Niemand die naar je omkijkt, zo makkelijk als dat gaat.

Tijdens deze ochtend vertelde de neuroloog dat hij samen met Janaka (de organisator van de projecten) het fysiotherapie project is begonnen en legde uit dat ze er een revalidatiecentrum van willen maken. Het fysiotherapie project bleek dus geen fysiotherapie project te zijn, maar eigenlijk een soort revalidatieproject. Hij vroeg ons of wij als ergotherapeuten in opleiding hier een rol in wilden spelen. Deze kans grepen wij natuurlijk met beide handen aan. Ik vind het super mooi dat we iets kunnen betekenen in dit project en dat het ook serieus is. We zijn dus bezig met het geven van ergotherapiebehandelingen en tegelijkertijd met het opzetten van een revalidatiecentrum. Nu is het nog voornamelijk papierwerk en moeten we nog maar afwachten hoe het in de praktijk zal uitpakken. Maar we gaan er alles aan doen om dit project zo goed mogelijk te laten slagen.

Afgelopen vrijdag was het full moon holiday. Dit is één keer in de maand en dan is iedereen vrij. Hier hadden wij gebruik van gemaakt door naar Mirissa te gaan, een stadje vlakbij Galle. Hier gingen we met de trein naartoe. Zo jammer dat de treinreizen in Nederland niet zo mooi zijn als hier.

Aangekomen in Marissa hebben we vrijdag lekker de hele dag op het strand gelegen. Lekker bijkomen van een drukke werkweek. De volgende ochtend stonden stonden we vroeg op om rond 6.00 uur om walvissen te spotten! We hadden van tevoren pilletjes gekocht tegen zeeziekte, maar we vonden het spannend wat het met ons zou doen. Uiteindelijk hadden we het opgezocht en het pilletje was betrouwbaar.

We hadden ons voorbereid op slecht weer, hoge golven, zeeziek en weinig dieren kunnen zien. Maar niks was minder waar! We hebben walvissen, orka's, dolfijnen en vliegende vissen gezien! Bijna niet te omschrijven hoe vet ik het vond! Het was echt een geluksdag, want ze zeiden dat orka's maar één keer per maand te zien zijn. Hadden wij even mazzel!

Zo, ik hoop dat ik deze week een beetje kort heb kunnen samenvatten en mijn ervaringen goed heb kunnen laten overkomen. Vandaag nog lekker een beetje op het strand liggen en morgen begint alweer projectweek twee!

Tot snel!

Liefs, Nienke